Progon kao oblik ljudskog ponašanja star je koliko i čovek sam. Princip progona bio je prisutan u svim društvima kroz istoriju bez obzira koliko su pojedine civilizacije bivale razvijene, koji im je geografski položaj ili koje im je bilo društveno uređenje ili religija. Analizirajući ovaj fenomen, uočili smo da postoje određena pravila i sistemi koji progon čine ,,neophodnim'' i ,,opravdanim''. Iako su se kroz istoriju razvijale humanističke ideje, i stremilo se ka humanijim društvenim sistemima, prisustvo diskriminacije i progona ne prestaje. Možemo se, šta više, usuditi da kažemo da njihova sistematičnost kroz istoriju postaje sve temeljnija, i da se manifestuje pretežno prikriveno.

Ideja izložbe je bila da se ne bavi pojedinačnim primerima progona, već da pokuša da opiše i razotkrije sisteme koji do progona dovode, i ukaže na njihovu aktuelnost i u danima u kojima živimo. Ipak, nismo mogli ignorisati ekstremne istorijske primere, jer se u njima progon javljao na visokom nivou sistematičnosti, a to su pre svega doba inkvizicije i zločini nacizma u dvadesetom veku.

Dug period inkvizicije koja se dešavala u Evropi tokom skoro šest stotina godina poslužio nam je kao inspiracija za koncept izložbe Veštice - istorija proganjanja. U tom periodu dešavale su se masovne hajke na nedužne žene.

Osim žena i etničkih grupa, progon je bio usmeren i na etablirane naučnike, mislioce, umetnike, filozofe i sveštenike.

Dvadeseti vek, umesto da otelotvori viševekovne ideje humanosti, preuzeo je sistem koji omogućava progon, i nastavio ga i podigao ga na još viši nivo zahvaljujući razvijenoj tehnologiji i usavrašavnju propagandnih metoda. Kulminacija takve prakse desila se za vreme Drugog svetskog rata, kada su na najbrutalnije načine ubijeni milioni ljudi.

Potreba za optuživanjem i pronalaženjem krivca za stanje u društvu je nažalost i danas veoma živ i prisutan mehanizam.

Izložba Veštice - istorija i učenje nastala je kao rezultat tromesečnog rada u okviru umetničkih radionica projekta Veštice – istorija proganjanja. Na izložbi, osim radova polaznika radionica, izloženi su i radovi nekih od umetnika koji su sarađivali na realizaciji celokupnog projekta. Izložbe Veštice - istorija proganjanja i Veštice - istorija i učenje dve su izložbe koje čine idejnu celinu projekta.

Kroz tromesečni zajednički rad sa mladim umetnicima bavili smo se istorijom i uzrocima proganjanja, etičkim, estetskim, naučnim i drugim aspektima u vezi sa ovom temom.

Istorija proganjanja i istorija stvaranja, destrukcija i kreacija su suprotnosti koje čine ljudsku prirodu. One su oduvek zbunjivale naučnike, filozofe, mistike i umetnike. Krivica, zlo, intriga, optuživanje, represivni društveni i religijski sistemi, samo su neke od tema o kojima smo razgovarali sa polaznicima. Želeli smo da umetnike podstaknemo na istraživanje i promišljanje o temi progona i kroz istoriografsku i kroz naučnu prizmu, da otvorimo novu perspektivu za razumevanje ljudske prirode.

Umetnici su često i sami bili žrtve progona i diskriminacije, ali i hroničari vremena koji kroz svoju umetnost i njenu simboliku upozoravaju i podsećaju na značaj duhovnih i humanih vrednosti u čoveku. Ratovi, junaštva, mržnja, lepota, osveta, skepticizam, ironija, tragedija, humanizam, bili su samo neke od okosnica našeg rada.

Multimedijalna izložba Veštice - istorija i učenje prikazuje razumevanje, poimanje, promišljanje, talenat i maštovitost umetnika inspirisanih višedimenzionalnom temom progona.

Performans 1 vs. mnoštva inspirisan je fotografijom Srđana Veljovića pod nazivom “Minhenski olimpijski stadion”. Fotografija svojom simbolikom istovrameno nosi jedinstvo jednog, praznine i mnostva, kao i njihov sukob. Stalno prisustvo ove simbolike pokrenulo nas je da se pomoću različitih medija bavimo istraživanjem tog sukoba na više nivoa. Kroz performans smo želeli da istaknemo složenost odnosa jednog protiv mnoštva, kroz epohe i prostore, na taj način postavljajući pitanje smislenosti delovanja jedinke u društvu, kao i borbe jedinke za sopstveni identitet.

Project Radio light 487796 – Klaster na Trgu Republike posvećen je jubileju 150 godina od rođenja Nikole Tesle. U formi multimedijalnog dogadaja, projekat je u sebi povezivao umetničke, naučne i edukativne segmente, međusobno objedinjavajući vizuelnu umetnost, svetlosne instalacije, muziku, koreografske partiture i bežične informacione tehnologije. Snažnom vizuelno-prostornom sintezom zvuka, reči, pokreta i vizualizovanih matematičkih funkcija, želeli smo da posmatrači intuitivno otkriju vezu umetnosti, tehnologije i duhovnosti, koja i jeste pokretač Tesline vizionarske misli.

Projekat je realizovan u produkciji Belef Centra, uz pomoć Skupštine grada Beograda.

Olimpijski plamen u Beogradu je javna manifestacija održana povodom dočeka Olimpijske vatre u Beograd. Ideja manifestacije je bila da poveže antičke i moderne olimpijske igre, pa su Kalemegdanska tvrđava i njegova okolina, kao istorijski i topografski spomenik kulture, izabrani za prostor održavanja ove ceremonije. Sam događaj bio je podeljen na dva dela. Prvi deo, sa pojavom broda i Olimpijske baklje ispod Brankovog mosta i završetkom na Kalemegdanskoj padini, u kombinaciji sa koreografskim minijaturama simbolizovao je antičke olimpijske discipline. Drugi deo, započet kod Kraljeve kapije sa krajem na platou kod spomenika Pobednik na Kalemegdanu je uz pomoć savremenih koreografskih partitura, hora i simfonijskog orkestra predstavljao moderne olimpijske sportove.

Događaj je organizovan uz pomoć EYOF-a, Olimpijskog komiteta Srbije i Grada Beograda.

Učesnici: Mirna Arsovska (MK), Manon de Boer (BE), Tanja Ostojić (RS/DE), David Rych (AT), Yane Čalovski (MK), Siniša Ilić (RS), Hristina Ivanoska (MK), Dejan Kaluđerović (RS/AT), Iskra Dimitrova (MK), Katarina Popović (RS), Khaled Ramadan (DK)

Prodor u realnost: Ukidanje javnog prostora je internacionalni projekat koji je okupio veći broj umetnika, kao i kulturnih i medijskih institucija sa Balkana i EU. Projekat je kroz različite forme medija istraživao ulogu umetnosti kao nosioca i prenosioca u procesu afirmacije pluralističkih društvenih koncepata. Cilj projekta bio je produkcija hibridnih dela koja spajaju umetničke forme i medijske alate kao što su knjiga, novine, radio, televizija, film, internet i javna reklama. Dela učesnika u Prodoru u realnost u bliskoj su sprezi sa socijalnom, kulturnom i političkom situacijom na Balkanu. Ona transponuju medijski u javni prostor, govore o socijalnoj ulozi umetnosti, identiteta, položaja imigranata, žena i marginalizovanih društvenih grupa, pravila i politike trzišta EU i td.

Projekat je realizovao Omen teatar u saradnji sa Muzejom savremenih umetnosti u Beogradu, Press to exit project space-om (MK) i Protok centrom za vizuelne komunikacije (BiH).

Rekvijem za Nikolu Teslu je komponovala Ksenija Zečević, poznata srpska kompozitorka savremene muzike, i posvetila životu i delu Nikole Tesle.

Koncept projekta se sastojao od ideje da svaki od četiri stava Rekvijema za Nikolu Teslu prate odgovarajući vizuelni elementi koji se poklapaju sa temama svakog stava. Ti elementi su se sastojali od video projekcija, laserskih i svetlosnih instalacija, kako bi upotpunili poruku dela Ksenije Zečević.

Projekat je realizovan uz pomoć Belef Centra i Uprave grada Beograda.